วรรณยุกต์ไทย
วรรณยุกต์ หมายถึง ระดับเสียงสูงต่ำของคำ ในภาษาไทยแบ่งวรรรณยุกต์ออกเป็น ๒ ชนิด คือ วรรณยุกต์มีรูปและวรรณยุกต์ไม่มีรูป
๑. วรรณยุกต์มีรูป หมายถึง วรรณยุกต์ที่มีเครื่องหมายบอกระดับของเสียงใช้เขียนไว้บนพยัญชนะต้นของคำ หากพยัญชนะต้นมีรูปสระอยู่ข้างบนจะเขียนรูปวรรรณยุกต์อยู่เหนือสระ คำที่มีอักษรควบและอักษรนำ จะเขียนรูปวรรณยุกต์ไว้บนพยัญชนะตัวที่ ๒ รูปวรรณยุกต์มี ๔ รูป คือ
- วรรณยุกต์เสียงเอก ( ่ ) เช่น ค่ะ ป่า หมู่
- วรรณยุกต์เสียงโท ( ้ ) เช่น กล้อง ข้อ ครั้ง
- วรรณยุกต์เสียงตรี ( ๊ ) เช่น โต๊ะ อุ๊ย ตั้กแตน
- วรรณยุกต์เสียงจัตวา ( ๋ ) เช่น เก๋ จ๋า ตั๋ว
๒.วรรณยุกต์ไม่มีรูป คือ ระดับเสียงสูงต่ำของคำแต่ละคำ ตามหมู่ของอักษร ๓ หมู่ ได้แก่ อักษรสูง อักษรกลาง อักษรต่ำ ซึ่งไม่ต้องมีรูปวรรณยุกต์กำกับก็อ่านออกเสียงได้เหมือนรูปวรรณยุกต์กำกับเสียงวรรณยุกต์มี ๕ เสียง คือ
๑) วรรณยุกต์เสียงสามัญ เช่น คา ตา มา
๒) วรรณยุกต์เสียงเอก เช่น ขะ ฉก หุบ
๓) วรรณยุกต์เสียงโท เช่น คาบ รีบ วูบ
๔) วรรณยุกต์เสียงตรี เช่น คะ ลิด ทุบ
๕) วรรณยุกต์เสียงจัตวา เช่น ขา หนี ฝูง
ลักษณะและประเภทของเสียงวรรณยุกต์ วรรณยุกต์เป็นเครื่องหมายแสดงระดับเสียงสูงต่ำในภาษา คำที่มีรูปพยัญชนะและสระเหมือนกันถ้าเสียงวรรณยุกต์ต่างกัน จะทำให้คำนั้นมีความหมายต่างกัน เช่น
นา น่า น้า ปา ป่า ป้า ป๊า ป๋า ไข ไข่ ไข้ เรือ เรื่อ เรื้อ
เสียงวรรณยุกต์จะปรากฏทุกครั้งเมื่อมีการออกเสียง คำไทยทุกคำจะปรากฎเสียงวรรณยุกต์กำกับอยู่ด้วยเสมอ คำบางคำมีรูปวรรณยุกต์กำกับหรืออาจจะไม่มีรูปวรรณยุกต์กำกับอยู่ก็ได้ วรรณยุกต์มี ๔ รูป ๕ เสียง ดังนี้
| ไม่มีรูปวรรณยุกต์ | รูปวรรณยุกต์ | ระดับเสียง | ตัวอย่าง | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|
| สามัญ | ปานกลาง มีระดับเสียงคงที่ | เดิน ไป มา ทำไม | ไม่มีรูปวรรณยุกต์แทนเสียง | |
| เอก | ่ | ต่ำสุด มีเสียงคงที่ สม่ำเสมอ | ที่ ฆ่า กด ปิด แน่น | เสียงวรรณยุกต์เอก บางคำไม่ปรากฏรูปวรรณยุกต์ |
| โท | ้ | ตอนต้นเป็นเสียงสูง ตอนปลายเปลี่ยนระดับเสียงเป็นเสียงต่ำ | น่า กริ้ว ข้า จิ้ม ต้าว มาก นาบ เรียบ | คำบางคำมีวรรณยุกต์เอก ( ่ ) กำกับ แต่มีเสียงวรรณยุกต์โท บางคำไม่มีรูปวรรณยุกต์กำกับ |
| ตรี | ๊ | เสียงสูง | โต๊ะ จ๊ะ รัก น้ำ ค้า เล้า ไว้ ใช้ | บางคำมีรูปวรรณยุกต์ตรี ( ๊ ) กำกับ แต่บางคำมีรูปวรรณยุกต์โท ( ้ ) แต่ออกเสียงเป็นวรรณยุกต์ตรีก็มี |
| จัตวา | ๋ | ตอนต้นเสียงต่ำ ตอนปลายเปลี่ยนระดับเสียงสูงขึ้น | ก๋วยเตี๋ยว จ๋า หนา เขิน เสียว หนาน ขำ เดี๋ยว แอ๋ว | บางคำไม่มีรูปวรรณยุกต์จัตวา ( ๋ ) กำกับ แต่ออกเส |
จากตัวอย่างข้างต้น จะเห็นคำว่า คำไทยทุกคำต้องมีเสียงวรรณยุกต์กำกับเสมอ เสียงบางเสียงอาจมีรูปหรือไม่มีรูปก็ได้
วรรณยุกต์ไม่มีรูป เช่น
| เสียงสามัญ | เสียงเอก | เสียงโท | เสียงตรี | เสียงจัตวา |
| กา มา เดือน มอง ดาว | ขาด จาก หลบ จบ ปิด จัด | ฆาต แรด พูด รูด พลาด | รัก น้อง วัด ลัด มัก | เสียว เห็น สาว ขา สวย หมวย |
หมายเหตุ : สำหรับวรรณยุกต์ที่มีรูป รูปกับเสียงอาจไม่ตรงกันก็ได้
วรรณยุกต์ที่มีเสียงกับรูปตรงกัน เช่น
| รูปเอก – เสียงเอก | วรรณยุกต์รูปโท – เสียงโท | รูปตรี – เสียงตรี | รูปจัตวา – เสียงจัตวา |
|---|---|---|---|
| จ่า ด่า ต่าย เปลี่ยน อ่าน | กล้า จ้า ใบ้ ให้ บ่าย | โต๊ะ จ๊ะ เปรี๊ยะ กั๊ก จั๊ม แบ๊ว | แจ๋ว แป๋ว จิ๋ม แอ๋ว เดี๋ยว |
วรรณยุกต์ที่มีเสียงไม่ตรงกับรูป เช่น
| รูปเอก – เสียงโท | รูปโท – เสียงตรี |
|---|---|
| ว่า ค่า ง่า โล่ง โย่ง โพล่ง น่า ค่า | น้อง น้ำ ค้ำ ฟ้า ม้า ล้า หว้า |
ขอบคุณที่มา :
https://sites.google.com/site/hnangsuxreiyn/khwam-di
https://sites.google.com/site/siangphasathiy/seiyng-laea-rup-wrrnyukthttp://www.digitalschool.club/digitalschool/thai2_4_1/thai1_3/page3.php