เพียงหนึ่งในหลายล้านคน
ในโลกนี้มีประชากร ณ ปี พ.ศ. 2563 หรือปี ค.ศ. 2020 อยู่ที่ 7,300 ล้านกว่าคน และมีแนวโน้ว่า จะมีจำนวนประชากรโลกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดยั้ง นั่นก็หมายความว่า จะต้ลลลลลองมีการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่บนโลกใบนี้เพิ่มขึ้นไปด้วยอย่างไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้
คุณเคยสังเกตบ้างหรือไม่ว่า ในบรรดาประชากรโลกที่มีอยู่มากมายถึงเพียงนี้ จะมีสักกี่คนที่รู้จักเรา และจะมีสักกี่คนที่เรารู้จัก คำตอบก็คือ มีอยู่เพียงไม่กี่คนหรอกที่รู้จักเรา และก็เช่นเดียวกัน มีอยู่เพียงไม่กี่คนหรือกที่เรารู้จักเขา
ตัวอย่างที่สนับสนุนคำกล่าวนี้ได้ดีที่สุดก็คือ จำนวนเพื่อนของเราในแอพลิเคชั่นเฟสบุค
เฟสบุคได้จำกัดจำนวนให้เพิ่มเพื่อนได้ไม่เกิน 5,000 คน เท่านั้น นี่คือเรทแมกซิมั่มสูงสุดเท่าที่เฟสบุคอนุญาตให้มีได้ แต่เฟสบุคของหลายต่อหลายคนก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีเพื่อนเต็มจำนวน 5,000 คนหรอก
ในบรรดาเพื่อนในเฟสบุคของแต่ละคนนั้นก็ยังแบ่งประเภทออกไปได้อีก เช่น
- เพื่อนสนิทที่ติดต่อพูดคุยกันอยู่เป็นประจำ ออนำลน์ และทักทายมาตลอดๆ
- เพื่อนที่สนิทพอสมควร มีพูดคุยและทักทายกันมาเรื่อยๆ
- เพื่อนที่ไม่สนิทมาก เพราะไม่ถึงกับทักทาย ติดต่อ พูดคุยกันประจำ แต่คอยติดตามข่าวคราวเคลื่อนไหวกันบ้าง
- เพื่อนที่ไม่สนิท ไม่ค่อยมีการทักทาย ติดต่อหรือพูดคุยกันเท่าไร และไม่ค่อยได้สนใจติดตามข่าวคราวความเคลื่อนไหวของกันและกันเลย และ
- เพื่อนที่ไม่สนิท ไม่ได้รู้จักเลย แต่ก็ดันกลายมาเป็นเพื่อนกันในเฟสบุค โดยที่ไม่รู้ว่าไปรู้จัก ไปขอเป็นเพื่อน และไปรับกันเป็นเพื่อนตั้งแต่ตอนไหน
ดังนั้น พอเอาเข้าจริงๆ แล้ว เพื่อนที่เห็นว่ามีอยู่มากมายในเฟสบุคนั้น เราอาจจะรู้จักจริงๆ หรือสนิทสนมกันจริงๆ น่าจะมีเพียงไม่กี่คน
นี้กล่าวเฉพาะเพื่อนในเฟสบุค ในโลกของสื่อโซเชียลเท่านั้นนะครับ ยังไม่ได้นับรวมเพื่อนที่มีอยู่ในโลกของความเป็นจริง
ซึ่งถ้าหากเราลองพิจารณานับดูเพื่อนหรือคนรู้จักกันแบบจริงๆ จังๆ แบบตั้งอกตั้งใจแล้วละก็ จะรู้ได้ทันทีเลยว่า เรามีเพื่อนที่พูดคุยปรึกษาให้ความช่วยเหลือกันได้เหลืออยู่เพียงไม่กี่คนในชีวิตจริง
ถึงแม้จะเป็นเพื่อนที่เราเข้าใจว่าเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนที่พูดกันได้ทุกเรื่อง คอยช่วยเหลือไม่ทอดทิ้งกันในยามยากลำบาก เป็นเพื่อนที่เคยร่วมสุขร่วมทุกข์กันเสมอมา
บางครั้ง เมื่อชีวิตของเราต้องตกอับ ตกต่ำ ถูกสังคมประณามหยามเหยียด ถูกสังคมรังเกียจ ตกเป็นจำเลยของสังคม เพื่อนที่เราเข้าใจว่าเป็นเพื่อนแท้ผู้ไม่มีวันที่จะทอดทิ้งกันแน่ๆ เหล่านั้น ก็อาจค่อยๆ ห่างเหิน ตีจากเราไปทีละคนสองคนจนไม่เหลือใครเลยในที่สุด
จึงมีคำถามที่ค้างคาใจตามมาว่า “หรือเป็นเพราะว่าที่ผ่านมานั้น ความเป็นเพื่อนของเรานั้นมันก็เพียงแค่เรื่องของผลประโยชน์ที่ลงตัวเท่านั้นเอง”
แต่ที่กล่าวอย่างนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่า ในโลกนี้จะเต็มไปด้วยเพื่อนที่คอยจ้องหาผลประโยชน์จากเราหรือคบกันด้วยผลประโยชน์เท่านั้น ในโลกนี้ก็ยงมีเพื่อนแท้อยู่ แต่ที่แน่ๆ ปริมาณของเพื่อนแท้ก็มีจำนวนไม่มากเท่าใดนัก เมื่อเทียบกับจำนวนของเพื่อนเทียม
นี่แสดงให้เห็นว่า แม้แต่เพื่อนแท้ของเรา ก็ยังมีจำนวนไม่มาก เมื่อเทียบกับคนที่เรารู้จักทั้งหมดในชีวิตจริง
และแม้แต่คนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนแท้ของเรานั้น ในยามที่เราต้องตกที่นั่งลำบาก เพื่อนแท้เหล่านั้นก็อาจทำตัวห่างเหินหรือตีจากเราไป กลายเป็นแค่เพียง “คนเคยรู้จักกัน” ก็อาจจะเป็นไปได้เช่นกัน
ดังนั้น จึงเกิดคำถามตามมาติดๆ ว่า “แล้วใครล่ะ คือคนที่คอยอยู่เคียงข้างเรา ไม่ทอดทิ้งเราไปไหน แม้ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ในช่วงที่ชีวิตของเราตกต่ำที่สุด” ซึ่งตัวคุณเองนั่นแหละที่จะเป็นคนตัดสินว่า คนที่คอยอยู่เคียงข้างเราเป็นคนสุดท้าย คนคนนั้น “เขาคือใคร”
“แพรว…ด้วยความรู้ – พราว…ด้วยประสบการณ์”